Tapeinosperma veillonii M.Schmid, 2012

Schmid, Maurice, 2012, Contribution à la connaissance des Primulaceae (ex Myrsinaceae) de Nouvelle-Calédonie. III. Les genres Tapeinosperma Hook. f. et Mangenotiella gen. nov., Adansonia (3) 34 (2), pp. 279-341 : 293-294

publication ID

https://doi.org/ 10.5252/a2012n2a7

publication LSID

lsid:zoobank.org:pub:5A91572C-743B-495C-9FC7-F8DC9BF2ACB9

DOI

https://doi.org/10.5281/zenodo.5462625

persistent identifier

https://treatment.plazi.org/id/EB41A857-1F45-FFBF-FD24-FAADFE1D372E

treatment provided by

Marcus

scientific name

Tapeinosperma veillonii M.Schmid
status

sp. nov.

Tapeinosperma veillonii M.Schmid View in CoL , sp. nov.

( Fig. 4 View FIG A-D)

Frutex. Lamina coriacea, subelliptica, ad apicem rotundata vel late obtusa, ad basim anguste rotundata vel late cuneata, in petiolo non decurrens, 6-15 cm longa, 1,5-4 cm lata, in sicco fusco-rubra. Nervatio pennato-reticulata, supra magis prominens, cum 10-20 paribus nervorum secondariorum productorum usque ad nervum inframarginalem, ad basim puberulorum. Petiolus crassus, 1-2 cm longus. Inflorescentia terminalis pyramidalis, bipinnatim paniculata, satis reclusa, folia subaequans.Axes dense pubescentes, pilis erectis, brevibus (0,3 mm) pellucidis in recesso rufo. Flores 2,5-3 mm longi, pedicello c. 4 mm longo, satis rigido, puberulo. Sepala rotundata (pars libera), cum acumine brevi, minus quam 1 mm longa, in margine pallida, dorso sparse puberula. Petala c. 2 mm longa, maculis glandulosis plus minusve elongatis praedita. Stylus 1,5-2 mm longus, ad basim paulo crassus, subulatus. Stigma punctiforme. Fructus ignotus.

TYPUS. — Nouvelle-Calédonie, mont Arago , vers 700 m, en forêt sur terrain schisto-gréseux, fl., 22.II.1968, Veillon 1604 (holo-, P! ; iso-, NOU) .

OBSERVATIONS

Cette espèce se rapproche de T. vestitum par la forme des feuilles et certains caractères floraux (lobes du calice et pétales arrondis, à macules glanduleuses un peu allongées). Elle s’en distingue nettement par la nervation foliaire et le trichome des axes inflorescentiels et des parties jeunes, plutôt tomenteux-écailleux chez T. vestitum et à poils dressés dans le cas de T. veillonii sp. nov. On notera aussi que T. veillonii sp. nov. a été récolté sur substrat siliceux et T. vestitum sur terrains ultramafiques. Ainsi, bien que rattachées au même groupe, ces deux espèces ne peuvent être vues comme étroitement apparentées. Connue d’une seule station, dans une région montagneuse encore très boisée et rarement visitée, l’espèce, sans doute peu commune, peut être considérée comme vulnérable.

GBIF Dataset (for parent article) Darwin Core Archive (for parent article) View in SIBiLS Plain XML RDF